Waarom je eigen loodkopjes gieten ? Nou als je zoveel tijd als ik (Mick) en men roofvismaat Jack in het roofvissen steekt dan verlies je ook wel een deel materiaal. Een loodkopje kost op zich geen fortuin maar er zijn van die dagen dat je er meerdere kwijtspeelt en dan al lachend zegt amai duur grapje vandaag. De prijs van het lood is de laatste tijd ferm gestegen zo ook zullen de loodkopjes in de winkel iets duurder gaan kosten. Om er mee te beginnen moet je natuurlijk een kleine investering doen wat met 2 man kostendelend best betaalbaar blijft, na enkele gietingen heb je de investering er zo weer uit. Ook kan je zelf je eigen voorraad gieten zodat je nooit meer zonder valt het gebeurt wel eens dat je in de hengelsportzaak komt en ze uw voorkeur jigkoppen niet meer in voorraad hebben. Op zich vinden wij het ook plezieriger met zelfgemaakte loodkopjes roofvissen te haken!!

Benodigdheden; loodsmeltpot, loodmallen, zacht lood, lepel, punttangetje, beschermde kledij, veiligheidsbril, handschoenen, wd-40.

Wij hebben verkozen om een elektrische loodsmelter te kopen tegenover een gasbrander is deze vele veiliger en je hoeft er niet constant bij te blijven om te kijken of de gasvlam(men) nog branden enzov., je steekt de stekker in het stopcontact knop op de gewenste temperatuur zetten wat lood in de pot en je kunt ondertussen wat anders doen tot het lood gesmolten is.

Als ik begin met lood te smelten dan moet het in de eerste plaats een droge dag blijven zonder kans op neerslag om twee redenen? 1; een druppel water in het gesmolten lood kan tot een kleine explosie leiden,  2; om zo weinig mogelijk lood en andere giftige dampen binnen te krijgen verkies ik om in open lucht te gieten.

Als lood neem je het best zacht lood zoals bv; oud vislood, bladlood, loden buizen enzov.. als je te weinig lood hebt kan je altijd bij de oudijzer boer een paar kilo gaan kopen.

Beschermde kledij, handschoenen, veiligheidsbril, emmer water is geen overbodige luxe, een ongeluk is snel gebeurd dit weet ik persoonlijk door mijn jarenlange werkervaring in een metaalgieterij.

Om te beginnen zetten we de smelter in de tuin of koer afgeschermd van huisdieren of kinderen, vervolgens lood in de pot en de temperatuurmeter zetten we op ongeveer 340 a 350 graden lood smelt vanaf ongeveer 318 graden en op te hoge temperatuur mag je ook niet smelten dit in verband met de giftige dampen die vrij komen. Als je werkt met zeer vervuild lood kan je er eventueel een beetje fluxpoeder bij doen dit is om het lood te fluxen wat eigenlijk wil zeggen is om het lood te zuiveren van vuil en dat het lood zich beter aan elkaar gaat hechten. Het vuil dat boven komt drijven scheppen we af met een lepel zodoende we van deze dampen al verlost zijn. Nu het lood op temperatuur is kunnen we de loodmal even verwarmen op het gasvuur ofzo dan vervolgens 2 gietingen doen zonder jighaken in de mal zodat de mal een beetje op temperatuur is. Zeer belangrijk is om wat motorolie te gieten in de gaatjes die bijeen worden gehouden door een klemmetje op het eind van de mal anders ga je problemen krijgen met het openen van de mal warm metaal zet namelijk een beetje uit!! Nu kunnen we beginnen gieten, je legt de jighaken op de mal in de juiste richting vervolgens doe je de mal zachtjes dicht als hij mooi gesloten is kan je er vervolgens lood ingieten via het gaatje in de loodpot dat met een hendeltje te bedienen is. Nou de eerste gieting is het een beetje uitzoeken of je te weinig of te veel hebt gegoten, bij elke mal heb je een uitsparing die je achteraf moet verwijderen als deze bijna vol gegoten is dan heb je een mooi jigkopje en vermakkelijkt ook het te verwijderen stukje. Het gieten moet in één vloeiende beweging gebeuren om luchtbellen te voorkomen en een mooie ronde vorm te creëren. Nu de mal vol is gegoten wachten we vervolgens een paar seconden alvorens deze te openen afhankelijk van de grote (gewicht) van de jigkop anders krijg je een uiteengetrokken brij waar je niets mee kan aan vangen en doe je ook de mal mee naar de vaantjes. De gegoten loodkopjes kan je best laten afkoelen in open lucht en niet in een emmer water, om roestvorming van de haken tegen te gaan tenzij men verkiest voor roestvrije haken.

Nu de jigkoppen afgekoeld zijn kan je aan de afwerking beginnen met een punttangetje halen we eventuele bramen van het haakje en het stukje op de kop dat er te veel is aangegoten. Als je een grote partij hebt gegoten kan je de haakjes eventueel nog een beetje inspuiten met bv; wd-40 om roestvorming tegen te gaan vervolgens kan je de te veel gegoten kopjes in een plastiek verpakken en op een droge plaats bewaren. Je kunt het best een voorraad gieten tijdens de gesloten of tijdens een mooie zomerdag dan kom je winter door zo hoef je niet onnodig in de winter kou te lijden tijdens het gieten!!

Alle roof en zeevissers die veel gaan vissen en redelijk wat materiaal verspelen per jaar kan ik aanraden om met enkele vismaten of met clubmaten een loodsmelter en enkele loodmallen aan te schaffen, het is een pak goedkoper om je eigen loodjes te gieten en wat vangt er nu plezieriger dan eigen makelij ?!

Verder wens ik jullie veel succes met het gieten van je eigen loodjes, wie nog vragen heeft in verband lood gieten mag steeds een mailtje doe naar mick-peeters@skynet.be   wie zich materiaal wil aanschaffen om zelf te gaan gieten kan steeds terecht bij hengelsport vanderpoel, Henk zal je verder helpen met verdere informatie en advies.

Groetjes Mick      

Hallo mederovers sinds korte tijd vis ik samen met mijn vaste vismaat Antwan Claasen op het Twiske. Het Twiske is een natuur reservaat wat ligt tussen Oostzaan, Den ilp en Landsmeer in. Dit gebied is ongeveer 650 hectare groot waarvan een derde uit water bestaat met een heleboel mogelijkheden om verschillende manieren van vissen toe te passen.

Je kunt hier goed vissen vanuit de boot maar ook vanaf de oever omdat er hier een heleboel bruggetjes en mooie oevers zijn waar je vanaf kunt vissen. Het vissen vanaf de oever is alleen in de zomermaanden soms erg lastig omdat er dan namelijk een heleboel riet staat op de oever. Het vissen vanuit de boot is alleen toegestaan wanneer u in het bezit bent van een elektromotor en of bellyboot.

Zover ik weet zijn er twee trailerhellingen hier te vinden. Een ervan staat aan de kant van Oostzaan en dan bij parkeerplaats nummer 13 de andere kunt u vinden aan de overzijde bij Den Ilp. Wel is het zo dat als u op het terrein van het Twiske wilt komen geld moet betalen,3 euro voor een dag. Het Twiske bestaat eigenlijk uit twee helften een diep en een ondiep gedeelte . Het diepe gedeelte heeft een maximale diepte van zo 45 meter diep en het ondiepe heeft een gemiddelde diepte van zo 1,5 a 2 meter. De ondiepere stukken zijn de sloten en de vaarten over het algemeen dis is dan aan de kant van Den Ilp. Wanneer u aan de kant van Oostzaan erin gaat zult wat dieper water aantreffen wat in de wintermaanden meestal erg goed is!

We hebben hier nu verschillende keren gevist met een aantal manieren van het belagen van de roofvissen. We hebben tot nu toe nog geen echte grote verschillen in aantallen kunnen ontdekken wat nu de meeste vissen opleverde. Wel is het zo dat je toch wel de meeste grote vissen op het meer zelf vangt maar hier is het vissen een stuk lastiger hebben we gemerkt, omdat de diepte verschillen hier continu verspringen.

We wisten tot nu toe groot aantal snoeken te vangen met daarnaast nog een enkele baars en snoekbaars. Helaas valt de vangst van de twee laatst genoemde nog erg tegen.

Ik zelf het Twiske een van de mooiste natuurstukken van geheel Nederland waardoor het vissen hier erg aangenaam is.

Dennis Kusters

Hallo, trouwe lezers van www.rondomdedelta.com ,

De afgelopen tijd is het voor mij een erg hectische tijd geweest waardoor ik erg weinig aan vissen toe kwam. Gelukkig komt daar altijd een einde aan waardoor ik nu gelukkig weer wat meer tijd heb om langs de waterkant te gaan vertoeven. Zo had ik de afgelopen week wat meer tijd over om de Purmerendse ringvaart te gaan verkennen. De naam zegt het al ,, Purmerendse ringvaart,, is een prachtige ringvaart die dwars door Purmerend en langs verschillende dorpen (Edam en Ilpendam) heen loopt.

Deze ringvaart is een stuk water waar je met genot over heen vaart wegens zijn schoonheid. Dit stuk water is namelijk omringd door een prachtig stuk natuur waardoor het vissen hier tot een genot maakt. De ringvaart heeft een gemiddelde diepte van zo 1,5 meter met een enkele uitschieter naar 2 meter. Langs de oever zijn vele rietkragen, waterlelies en overhangende bomen te vinden. Ook kom je regelmatig een mooie ouderwetse brug tegen waar je onder door moet varen. De voor genoemde onderwerpen zijn dan ook alle hotspots te noemen als ik het zo mag zeggen. Al deze hotspots verbergen dan ook zeer mooie vissen die gewillig liggen te wachten. Langs de oever zijn er niet alleen zeer mooie dingen te zien maar ook legio genoeg locaties waar je even af kan meren voor een pauze. En dat is soms erg handig als je zo lang op het water zit! Want als je deze ringvaart volledig af wilt vissen ben je al snel een hele dag bezig mits je dit al trollend doet….

Het vis bestand op de ringvaart.

Over het visbestand wat ik tot nu toe op de ringvaart heb aangetroffen ben ik zeer te spreken, omdat de meeste vissen er zeer gezond eruit zien en mooi van formaat zijn. Het water steekt dan ook in een uitstekende conditie waardoor de balans roof-witvis ook goed te noemen is. Het water is voorzien van vele soorten waterplanten zoals eerder genoemd,hierdoor kunnen de jonge vissen mooi door groeien naar volwassen vissen. Het is dus een mooi stuk water waar je een leuke visdag kan hebben… Zelf heb ik er nu een aantal keren gevist met als leuk resultaat in mijn eerste keer een mooie meterbak van een snoek. Ik ben van mening dat dit water nog vele geheimen voor mijn heeft en u zult mij hier dan ook nog vaak aan treffen. Hopelijk tref ik u ook nog eens een keer hier aan langs of op het water…

Raar woord eigenlijk, verticalen. De rechtgeaarde roofvisser weet tegenwoordig dat dit een fantastische manier is om snoekbaars achter de staart aan te zitten. Verticale vissen dus. Een aantal jaar terug werd ik door Bernard (beter bekend als “de Fransman”) een keer meegenomen om te gaan snoeken en snoekbaarzen. Nu ga ik graag mee met vissers want van iedereen kan je wat leren. Van tevoren had ik hem al gevraagd hoe hij viste en daar hoorde ik voor het eerst van “verticalen”. Daar ik toch altijd graag van de hoed en de rand weet en graag voorbereid aan de waterkant zit zorgde ik van tevoren voor het nodige studiemateriaal. Ik bekeek enkele videobanden, las bladen en tijdschriften en had zelfs even telefonisch contact met “de meester him self”: Bertus Rozemeijer. Waar iedereen het over eens was, was dat er a. met een gevlochten lijn moest worden gevist, dit om de aanbeten goed te voelen, b.v. een molen zonder terugslag, dit om snel de haak te kunnen zetten, c.q. een kort en strak (lees stijf) hengeltje gebruikt moest worden en de rust in de beweging moest worden behouden.

We vertrokken s’morgens vroeg met mijn boot achter de auto om een water te bevissen dat Bernard goed kende. Dit maakt het vissen natuurlijk een stuk makkelijker. Aan gekomen verbaasde ik mij over de hoeveelheid verschillende shads hij bij zich had (tegenwoordig doe ik niet veel meer voor hem onder). Ik had gelezen dat de kleur er niet veel toe deed maar dat de vorm en actie veel belangrijker waren. Hoe anders zou de praktijk blijken. De boot lag snel te water en op Bernard zijn aanwijzingen stuurde ik de boot langzaam door een kom. Langzaam liet ik, geheel volgens de boekjes en de films, de shad naar de bodem afdalen, even vasthouden net op/boven de bodem om hem weer met een korte tik naar boven te dirigeren. Ik had er een goed gevoel bij.

Dit zal per water, maar ook per periode kunnen verschillen, dus schroom je niet als je gebruikelijke manier je in de steek laat, om van techniek te wisselen want alleen dan ben je het meest succesvol. Ook ik begon te hakken. Boem, wat een klap op die hengel, traag begon de zwaar afgestelde slip te tikken. Die stijve pook begon ook behoorlijk door te buigen. Wat een kick. Totaal anders dan het karpervissen, met die dril is weinig te vergelijken, maar door de gevlochten lijn, het stijve hengeltje en de klappen toch een formidabele sport. Ook ik had nu een snoekbaars in de boot terwijl Bernard met nummer vier bezig was. Toen viel het een kwartiertje stil. We waren intussen al drie keer hetzelfde rondje gevaren en ik dacht dat het daaraan lag maar Bernard wisselde meteen van shadkleur. Moet jij ook doen, Edwin zei hij. Maar eigenwijs als ik was had gelezen dat de kleur niet uitmaakte dus ging vrolijk verder met dezelfde kleur. Boem, nummer vijf en nummer zes voor Bernard. Les twee, hoe onbegrijpelijk ook maar kleur maakt zeker uit.

Daar ik al behoorlijk verslaafd aan het raken was nam ik deze aanbieding natuurlijk met beide handen aan. Het koste me bijna een echtscheiding want die avond zou ik op de kleine passen maar dit mocht ik niet laten lopen. We gingen nu met de boot van Hein. Wat een luxe vergeleken met mijn platbodem. Prinsheerlijk zat ik in de luxe stoel terwijl Hein langzaam het gas opendraaide. De boot stuiterde over het water naar de eerste plek. Hier aangekomen ging de elektromotor aan en Hein liet de boot langzaam over de juiste plek schuiven. Vijf meter diep, niets. Langer dan een kwartier werd er niet aan deze plek besteed. Volgende plek. Het voordeel van een goede wedstrijdvisser is dat hij het water op zijn duim kent. Hij weet exact welke plekken in welke periode vis oplevert. Zo hoef je weinig tijd te besteden met het afzoeken van de bodem met de dieptemeter. De volgende plek was er een met een taluud van vier naar zeven meter. Hier werden de eerste vissen gevangen. Echt groot waren ze niet maar dat heb ik intussen geleerd op het IJ, Veel snoekbaars maar ook heel veel klein. Nu werd er juist weer heel langzaam gevist. Precies volgens het boekje.

Het was zomer en de vis was los. Ze zouden de shad wel komen halen. Na deze wijziging in mijn aanbieding kreeg ik weer de klappen op de hengel. We wisten uiteindelijk na 3 uurtjes vissen 33 snoekbaarzen te landen waarbij we de vissen niet telden die net van de lijn losschoten omdat we de vis met de hand uit het water pakten en niet met het net.

Edwin Wouters

Hengelsport Centrum Purmerend

Hoi Sportvisser,

Zoals ik eerder al vermelde, kocht ik in maart 2005 een belly boat, een Vbootje van Ron Thompson. Deze aankoop zou mijn kansen bij het snoekbaarzen moeten vergroten dus installeerde ik er meteen een visvinder op, en koos hierbij voor een Garmin 120. Een neopreen waadpak ( hetzelfde dat ik bij het strandvissen gebruik ) houd me droog en warm. Verder behoren flippers en een reddingvest tot de standaard uitrusting.

Op groot water zoek je je helemaal suf naar verrassende niveauverschillen op de bodem.

Gelukkig zijn er ook voordelen aan het bellyboaten, zo is het de uitgelezen manier om voor een paar uur het water op te gaan,… je hoeft geen boot te traileren en je hebt gewoon een hele hoop minder gesjouw dan als je met een boot vist. Hét grootste voordeel van een bellyboat komt echter vooral bij het verticalen tot zijn recht. Eens je de nodige vaarervaring hebt opgedaan en de boot perfect kan sturen kan je doormiddel van de dieptemeter de bodem zo minutieus uitpielen dat een beetje gezonde snoekbaars wel geïrriteerd moet geraken door een perfect aangeboden shad of ratelaar.

We zoeken snoekbaars het jaar rond op een harde bodem, als deze bovendien nog erg onregelmatig is ten opzichte van de rest van het water dan zitten we goed,...maar,...

In de eerste plaats moeten we weten waar, of beter, op welke diepte snoekbaars zich gedurende het jaar ophoud. Je kan dan wel talludjes, kuiltjes en bergjes onderwater tegenkomen, deze moeten voorkomen op de diepte die snoekbaars verkiest in het seizoen dat je daar zit.

Een jaar kan zowat grofweg in twee gedeeld worden wat voorkeur van waterdiepte betreft, in het voorjaar en de zomer ondiep water ( van 1 tot pakweg 6 meter ), in het najaar en de winter het diepere water, zeg maar de diepste plekken van een water voor de koudste perioden.

Met deze wetenschap zijn we afgelopen lente en zomer dan ook al volop bezig geweest de oeverzones uit te kammen. Hierbij gebruiken we een aantal kunstaastechnieken die vanaf de kant onmogelijk in praktijk te brengen zijn.

Het diagonalen :

De uitgelezen manier om een water te verkennen is het diagonalen. Bij deze techniek, die varend (peddelend) word toegepast, laten we ons kunstaas achter de boot aanhuppelen, dit doen we door het gesleepte kunstaas met vinnige tikjes van de bodem af te tikken en vervolgens het aasje terug tot op de bodem te laten zakken. De snelheid waarmee je vaart bepaald hoe zwaar de jigkop of plug moet zijn. Uiteraard bepaald ook het aantal meter uitgezette lijn hoe diep het kunstaas zich bevind. Al vissend peddelen en de visvinder nauwlettend in de gaten houden. Zo krijgen we al snel een beeld van de bodemstructuur. Krijgen we onderweg een aanbeet of lokaliseren we een veelbelovende bodemstructuur, dan word deze locatie gemarkeerd en kan later ( of meteen ) verder uitgevist worden met de volgende techniek :.

Het verticalen:

Van zodra we een veelbelovende plek hebben gevonden houden we ons bootje stil rond de gemarkeerde plek, het is verbazingwekkend hoe perfect een bellybootje gestuurd kan worden, bij veel wind kost het wel het nodige gepeddel maar de precisie is ongeëvenaard. Tijdens het verticalen laten we het kunstaas gecontroleerd zakken tot op de bodem en geven we korte vinnige tikjes met de hengeltop, en laten vervolgens weer gecontroleerd tot aan de bodem zakken. Op deze manier huppeld het kunstaas over de bodem, dit vlak onder de visvinder die je verteld waar je moet zijn met je gehuppel. Het meest succesvol bij deze technieken blijken shads op een jigkop ( afhankelijk v/d grote, met of zonder staartdregje ) en ratelpluggen, met een persoonlijke voorkeur voor de rattlin raps van Rapala.

RattlinRaps van Rapala

Maniac’s van Mann

Jigs van Rapala

Tasmanian Devils

Cicade van DAM

En een shad op jigkop die blijkbaar in de smaak viel

Met deze vertikaaltjes kom je meestal een heel eind

Twisters op een jigkop werken uiteraard ook, maar naar mijn gevoel vang je hier vaak kleinere snoekbaarzen op, een voordeel is dan weer dat je, vooral op de felle kleuren, vaak baars bij vangt.

Als aanvulling op het verticalen wil ik het ook nog even over bladpilkers en één van mijn favorieten; de Tasmanian Devil, hebben. Deze kunstaasjes scoorden erg goed als ik tijdens het verticalen vaak beet kreeg tijdens het afzinken van shad of ratelplug. De dwarrelend neerwaartse beweging was voor veel rovers onweerstaanbaar,… kunstaasjes om te onthouden.

Spinnen:

Net zoals dat je vanaf de kant diverse kunstaasjes al werpend terug kan binnenvissen kan dat natuurlijk ook vanuit een bellyboat. Alleen hebben we nu het voordeel dat ons kunstaas van ondiep naar diep gevist kan worden.

Ronduit verbluffend was afgelopen jaar vaak het resultaat, wanneer we een drijvende plug met duikschoep naar de oever toewierpen en vervolgens haarfijn over de steeds dieper wordende bodem, naar de boot toe terug binnenvisten. De duikschoep doet een plug steeds dieper duiken, als je dit kunstaas vanaf de kant gebruikt loopt het steeds tegen de bodem aan, of nog veel erger, loopt het vast tussen bodemobstakels. Een beetje fatsoenlijke plug kost algauw een euroke of tien, dus echt vrolijk word je daar niet van.

Vanuit de belly levert dit echter geen probleem, vastlopen op de bodem gebeurd nog zelden en als je echt pech hebt kan je nog altijd een kunstaasredder gebruiken. Ook dat is vanaf de kant onmogelijk. Naast het vissen met pluggen gebruiken we ook vaak spinners, met name baars valt hier massaal voor.

Lepels en spinners, verzwaard en met ovale rotorbladen om de gewenste diepte te bereiken

De beruchte Vibrax van Blue Fox,

goed voor tig baarzen afgelopen zomer.

Voor de liefhebbers, geen paniek, uiteraard kan er ook met dood aas gevist worden vanuit een belly boat. Gesleept aan een takeltje of zwevend onder een schuifpen,… het kan allemaal.

Wat me het afgelopen half jaar wel duidelijk is geworden is dat één hengel op een bellyboat voldoende is. Vissen met een tweede hengel leverde me enkele malen meer ergernis dan vis op, dus ik houd het bij één.

De keuze van de keizer :

Laten we het eens over de hengel voor op de belly hebben. Toen ik m’n bootje net had ging ik uiteraard op zoek naar de ideale hengel, deze moest kunstaasjes tot zo’n 30 gram moeiteloos kunnen sturen maar bovenal moest hij thuis zijn in de twee disciplines ; nl. het verticalen en werpend vissen. Ik kwam uit bij een Antares AX2.10 van Shimano, zeker niet het goedkoopste model maar hij voldoet met zijn 2.10m. aan mijn eisen. De negen sic-ogen verdelen de druk van een vechtende vis over de hele blank en weerstaan als geen ander de snijdende gevlochten draad. De blank is strak genoeg om met een ratelplug van 25gr.op een meter of 10 water te kunnen vissen maar blijft hierbij gevoelig genoeg om ook met een 8grams spinnertje werpend te vissen. Kortom een goede all-rounder.

De eerste molen die ik erop kocht was een miskoop,de Stardic 4000GTM-RA van Shimano. Niet dat deze molen technisch niet voldoet ( de slipregeling is subliem ) maar hij was gewoon te zwaar. Er werd dus al snel uitgeweken naar een kleiner en lichter model ;een Exage 2500FA. Deze molen is dus veel lichter en vist op de belly een stuk prettiger.

En verder,… wat kan ik zeggen,… peddelend in je bootje, geen kabaal van een motor, in alle rust en kalmte rietkragen afstruinen, op zoek naar jou kanjer,…

Of met enkele vrienden op het water, onder een leuk zonnetje,… biertje, en vangsten die me het kantvissen hebben doen vergeten.

Tot aan de waterkant,

Met visvriendelijke groet.

Jack.

Het vissen met shads.

Het vissen met shads is sinds jaar en dag al een feit en de resultaten die hiermee geboekt zijn liegen er dan ook helemaal niet om. De mogelijkheden van het toepassen van het vissen met shads zijn zeer ruim te noemen. Shad vissen kan je namelijk toepassen op zowel het zoute/zilte water.De manier van binnen vissen kan ook nog eens verschillend zijn. We hebben hierin twee verschillende manieren van binnen vissen(verticaal en al werpend). Deze twee manieren van vissen zijn wel totaal anders en vragen dan ook om aangepast materiaal. We gebruiken vaak dan ook kleinere shads voor het verticale als voor het werpen.Verder zijn er vele soorten en maten en kleuren te koop in de diverse winkels. Zelfs zoveel dat je er soms gewoon geen keus weet te maken. Daarom wil ik in dit stuk speciaal 1 bepaald merk eruit plukken en hun shads inclusief hun loodkoppen aan bod laten komen. Het merk waar ik het over ga hebben is het merk BLUE FOX. Dit merk is totaal gericht op de afdeling roofvis en kunstaas en heeft dan ook vele keuze mogelijkheden hierin. Het merk SHIMANO is de verdeler van BLUE FOX binnen Nederland en heeft zo zijn naam al lang en breed gevestigd. Een van de bekende producten van BLUE FOX zijn de zeer bekende VIBRAX spinners. Waar ik als roofvisser al heel veel plezier van heb gehad.

VIBRO MINNOW

De tegenhanger van de VIBRO MINNOW is de ROTO MINNOW deze shad heeft de zelfde eigenschappen alleen heeft deze een normale staart en zijn de kleuren in een iets andere uitvoering te verkrijgen. De shads zijn voorzien van grote ogen wat een groot verleidingsvermogen geeft aan de rovers. Verder zijn de twee boven genoemde shads zeer slank te noemen. Mijn persoonlijke mening is dan ook dat deze goed geschikt zijn makreel, zeebaars en forel. Een shad waar je zowel op zee als mee het zilte water mee kan vissen, een all round shad dus!

Slyflex shad.
De slyflex shad is een standaard shad maar die zeer goed zijn afgewerkt en voorzien zijn van de juiste kleuren. Deze kleuren zijn perfect zichtbaar in het water voor de vissen en geven net zoals de andere shads een zeer hoge aantrekkingskracht aan de vissen. Ook zijn deze shads verticaal en al werpend te gebruiken. Met daarbij de juiste jigkoppen. Deze shads gebruik ik zelf voor de snoek en kan wel zeggen dat ik hiermee zeer mooie resultaten heb geboekt.

Slyflex shad.

Slyflex wriggler.

JIGKOPPEN.
Jigkoppen zien we soms in alle soorten en maten maar wat mij betreft springen deze twee die ik nu met u ga behandelen er echt uit in kwaliteit en afwerking. Blue Fox heeft twee typen hierin en dat zijn de STAND UP en de HOLO JIG HEADS. De stand up jigheads zijn verkrijgbaar van 7 t/m 21 gram en met de maten 2/0, 4/0, 6/0, en 2. De loodkop is zo gemaakt dat de shad een speciale actie krijgt waar de vis niet vanaf kan blijven. Verder is het risico van vast te komen zitten een stuk kleiner door de vorm.

STAND UP JIG HEADS

HOLO JIG HEADS

Wilt u als lezer verdere informatie hierover raadpleeg dan u locale hengelsportzaak of contact even d.kusters@rondomdedelta.com

Dennis Kusters.

Hallo roofvissers ,dit keer ga ik u mijn verhaal vertellen waarom ik het liefste in het donker op roofvis vis. Het begon allemaal jaren terug toen ik nog een klein jongetje was en net begon met vissen op roofvis. Ik maakte toen mijn eerste jiggen zelf en deed dit van wol in combinatie van een omgebogen haak en daarop gemonteerd een loodhagel. Heel erg simpel zou u nu zeggen maar het werkte toen!! En ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik daarmee volop baars ving. Mijn passie voor het roofvissen is toen eigenlijk ontstaan en zo ook mijn verslaving. Nadat ik verschillende meren in de regio had bevist hiermee ging mijn aandacht eigenlijk uit naar ons mooie kanaal. Dus zo gezegd zo gedaan… dan daar maar eens een poging wagen. De eerste keren dat ik daar ging vissen was het gewoon overdag en wist ik toch wel een aantal mooie baarzen en snoekbaarzen te vangen. Maar het was niet echt spectaculair om het zomaar te zeggen. Maar wij visten hier ook we eens met vrienden in de avond op paling en zoals altijd viel de beet hier na een tijdje eruit dus ja dan eens wat anders proberen. Op de plek waar wij visten stonden grote lantaarnpalen die schenen op het water, en je zag daar hele grote scholen vissen op af komen.

Als kleine jongen sta je daar eigenlijk niet bij stil dat licht vissen aantrekt dus we wisten niet beter. Ik dacht bij mezelf laat ik eens een worp doen met een stukje kunstaas vlak onder de scholen vissen. Mijn aas lag amper in het water en mijn hengel werd bijna uit mijn handen gerukt. Mijn eerst echt grote snoekbaars was toen een feit na een stevige dril van een aantal minuten. Ik stond nog een beetje te trillen op mijn benen en had net de zeer mooie snoekbaars weer laten zwemmen richting zijn maatjes en kreeg gelijk opnieuw weer beet bij de volgende inworp. Geloof het of niet deze was nog groter van formaat en mijn dag kon niet meer stuk…. Ik vroeg mezelf dan ook af , hoe kan dit??
Deze avond wist ik nog een aantal mooie snoekbaarzen bij te vangen en daarnaast ook nog een aantal baarzen. Deze avond/nacht was de beste die ik ooit had meegemaakt tot nu toe. Eenmaal lekker uitgeslapen te zijn dook ik eens diep in de boeken en begon met lezen over stukken van roofvis. Hieruit bleek dat snoekbaars bepaalde periodes heeft waar hij massaal jaagt op jonge vis. En meestal zijn de beste tijden om dit mee te maken zo in de vooravond of heel vroeg in de ochtend bleek hieruit. Mijn interesse was hiermee gewekt om het zomaar eens te zeggen. De eerst volgende keer dat ik weer ging vissen zou ik dit eens uit gaan proberen. Ik had een dag gepland hiervoor en ging dan ook met een stel vrienden een complete dag vissen op het kanaal. Ik had mijn kennis gedeeld met mijn vrienden wat ik had verzameld uit boeken, want internet hadden we toen nog niet!! Ik had gelezen dat jonge vis zich verschool overdag en in het donker te voorschijn kwam. Dit zou ook het moment worden dat meneer glasoog en baars zou gaan jagen.

We waren al een hele dag bezig geweest om iets te vangen maar zonder resultaat helaas. Het was nu aftellen richting avond en hopen dat ze het weer zo goed zou worden als de keer ervoor.
Maar om het verhaal niet te lang te maken nu kan ik u vertellen dat deze avond opnieuw zeer goed was en dat ik sindsdien voor de volle 100% weet dat de beste tijden zijn om roofvis te vangen toch echt in de avond of heel erg vroeg in de ochtend zijn. Mijn mooiste resultaten heb ik om eerlijk te zijn geboekt tussen 04:00 en 08:00 in de ochtend. Het lijkt wel of ze ineens dan trek krijgen om massaal te gaan eten en je kan er dan ook heel erg veel vangen in een zeer korte tijd.

Hoi Sportvisser,

Reeds eerder had ik het genoegen u via deze ( prachtige ) site kennis te laten maken met mijn favoriete visserij nl het snoekbaarzen.
Op vraag van enkele collega vissers zal ik in dit stukje nog een beetje dieper ingaan op het vissen met een snoekbaarspen, in het bijzonder op het zelf maken van een snoekbaarspen op maat.

Benodigdheden :

- balsa rond hout , diameter varierend volgens gewenst drijfvermogen , 15 mm = +/- 8gr. ( drijflichaam )
- Balsa rond hout, diameter 10 mm ( tweede drijflichaam )
- Berkenhouten stokje , diameter ongeveer 1/4 van diameter drijflichaam, 4mm (antenne)
- Aluminium of messing buisje , 4mm ( gelijk aan antenne)
- Speldwarteltje , waarvan alleen de speld gebruikt word.
- houtprimer
- metaalverf , kleur naar keuze

Gereedschappen :

- breekmes
- kleine zaagje
- schuurpapier / schuurlinnen , grof en fijn.
- Universeeltang
- Boormachine
- Metaalboor diameter 1.5
- Houtboor diameter 0.5mm groter dan de diameter v/d antenne
- Vijltje
- Lijmpistool
- Verfborstel

De reden waarom ik zweer bij dit type zelfgemaakte pen is omdat ik ze nog nergens in de handel ben tegengekomen ?. Er zitten namelijk 2 voordelen aan deze pen , het eerste voordeel had u natuurlijk al opgemerkt, door de “ speld montage” is de pen in een wip gewisseld. Dit is vaak bij wisselvallig weer een uitkomst om van kleur te wisselen zonder dat je een hele dag staat te knopen. Het tweede voordeel gaat alleen op bij het vissen op een ruwer water zoals het schelde-rijn kanaal waar beroepsscheepvaart voordurend voor golfslag en stroming zorgen. Aangezien deze pennen een gewicht van ongeveer 8gr + aasvis kunnen hebben, zijn ze prima geschikt voor dit type water. Het tweede drijflichaam op de antenne zorgt ervoor dat je extra gebruik kan maken van de golfslag. Stel : je zit te vissen met je pen zo uitgelood dat, met aasvis bij, alleen de antenne met het tweede drijflichaam boven het oppervlak staat, als de pen nu door een golf word opgetild zorgt het tweede drijflichaam voor voldoende drijfvermogen om de aasvis vlot met de golf mee op te tillen, op deze manier gaat zelfs een dode aasvis er verleidelijk levend uitzien. Mocht de pen bij golfslag toch ondergetrokken worden wil dit zeggen dat het drijfvermogen van het tweede drijflichaam niet volstaat, ( of dat je beet hebt ?) met de handige speldmontage klik je gewoon een pen met een groter tweede drijflichaam op en je benut weer volop de beweging van het wateroppervlak. Wees evenwel zo zuinig mogelijk met het drijfvermogen van het tweede drijflichaam, snoekbaars lost vaak bij teveel weerstand. Met een beetje creativiteit maak je een pen echt volledig zoals je het hebben wil, en het geeft voldoening om met zelfgemaakte spullen vis te vangen. Aan de slag dus, en snij niet in je vingers,...     Tot aan de waterkant Met visvriendelijke groet Jack

Hallo sportvisser,

Ik ben Jack Peelman, 33 lengtes jong , en samenwonend te Zandvliet, dat is een dorpje in de provincie Antwerpen aan de Nederlandse grens. Tijdens mijn prille jeugdjaren, verbleef ik vaak op Tholen, waar mijn ouders een caravan hadden op een camping te
Sint Annaland. Mijn vader was een doorwinterd visser, bezat een eigen bootje en samen met hem beviste ik al zeer jong de Oosterschelde.

Rond mijn 12de levensjaar verhuisden we naar Zandvliet, gelegen nabij de Westerschelde, en met het Schelde-Rijn kanaal in mijn achtertuin werd langzaam maar zeker de intresse in brak/zoetwatervisserij gewekt.

Snoekbaars, u verwachtte het al.
U moet het zich trachten in te beelden, ik was een jaar of 14 en mocht eindelijk alleen uit vissen op het Schelde-Rijn kanaal. Gewapend met een licht werphengeltje, een landingsnet en een doosje spinners belaagde ik glasoog elk vrij moment. Er werd toen nauwelijks op snoekbaars gevist, en de reactie van ( oudere ) collega vissers bleef dan ook niet uit als er een ventje voorbij kwam spinnen met in zijn tas de nodige kilo’s buitgemaakte vis.
Snoekbaars was in die dagen consumptievis zonder beperking, niemand stelde zich verder vragen bij het meenemen van gevangen vis. Deze instelling bleef lange tijd behouden en met het toenemend gericht snoekbaarsvissen en de steeds verbeterende technieken ( vooral kunstaas ) kwam glasoog op mijn favoriete kanaal in steeds nauwere schoentjes.
Een snoekaars voor de pan kan best, een vuilniszak vol meenemen, heeft volgens mij niets meer met liefhebberij te maken.
Gelukkig leeft de catch&release filosofie de laatste jaren ook steeds vaker onder de snoekbaarsvissers en kom je met de nodige creativiteit weer aardig aan de schubben.

Uiteraard beperkt mijn hengelpassie zich niet uitsluitend tot het snoekbaarzen, in het voorjaar en de zomer vis ik regelmatig op paling, makreel, tong en natuurlijk zeebaars.
Tijdens het najaar en gedurende de koude wintermaanden staan wijting, gul en schar op het menu.
Sinds kort heb ik via deze site kennis gemaakt met het belly-boat vissen, dit lijkt mij “de” manier om vertikaal te snoekbaarzen, hierover volgt later zeker nog meer.
Zoals u ziet ben ik dus altijd wel ergens in de weer, als er maar water en vis aanwezig is.

In het volgende stukje zal ik trachten u een beeld te geven van wat naar mijn mening de meest succesvolle technieken zijn om snoekbaars te vangen vanaf de oever van het Schelde-Rijn kanaal.

Gedrag van een jager

Je kan gerust stellen dat een snoekbaars groter dan 70cm in onze landjes samen met grote snoek aan de top van de zoetwater voedselketen staat. Met deze wetenschap kan je er van uit gaan dat je grote snoekbaars met groot aas moet trachten te verleiden, een roofdier zal nooit meer energie in een aanval steken dan dat een succesvolle jacht hem zal opleveren.
Anderzijds hebben we te maken met een vis die zich blijkbaar bewust is van zijn superioriteit en vaak zeer agressief reageert. Soms vang je snoekbaarsjes van 15 cm op pluggen van 20 cm of een beer van 4 kg op een baarsspinnertje, soms scoort geel kunstaas enorm goed, en soms word nu net de kleur geel volledig genegeerd. Dit constant wisselend bijtgedrag maakt snoekbaars tot een bijzonder leuke sportvis.

Een greep uit de kunstaaskoffer

Graag wil ik u ervoor waarschuwen dat vissen met een plug vanaf de kant een erg dure hobby kan zijn.. De meeste pluggen die bruikbaar zijn om te snoekbaarzen zijn voorzien van een “ duik-lip “, of zijn zinkend, of bedoeld om te vertikalen. Dit houd in dat je dezelfde techniek zou gebruiken als bij het spinnen met een jigkop of spinner nl. Als je bodem raakt ga je iets sneller binnendraaien, dan zou je een plug met duik lip nog dieper doen duiken.
Bovendien heeft een drijvende plug ( floating) pas na een aantal meter binnendraaien zijn maximale diepte. Hierdoor kan je vaak onmogelijk de aanwezige snoekbaarzen bereiken.
Kortom, het is makkelijker om een plug van ondiep naar diep te vissen, en die luxe heb je zelden vanaf de kant.

Halfweg juli word het echt ondiepe water minder intressant om te bevissen, ik zoek glasoog nu terug zoals in maart op een 4 à 6 meter.

Een erg leuke variatie op al het kunstaasgeweld is het vissen met een snoekbaarspen. Dit kan perfect in combinatie met een dood aasvisje. Het grote voordeel van deze techniek is dat je je aas zwevend ( vrij van de bodem ) gedurende een langere periode op dezelfde diepte kan aanbieden.
Ik gebruik voor het schelde-rijn kanaal zelfgemaakte balsa pennen met een drijfvermogen rond 7gr, dat is redelijk zwaar maar voor een ruw kanaal ( veel scheepvaart ) mag het iets meer zijn.

Ik ga als volgt te werk : op de hoofdlijn ( de lijn op de molen 28/°° ) zet ik een stuitje, vervolgens een kraaltje dat groot genoeg is om de schuifpen te stoppen, de schuifpen, het gewenste loodgewicht nog een kraaltje en afsluiten met een speldwartel. Aan deze speldwartel komt dan de onderlijn, een dwarrellijn van een halve meter ( 24/°°), aan de ene kant een lus aan de andere kant een mustad 1/0 met daarachteraan nog een flinke dreg.

Afhankelijk van de diepte waarop ik snoekbaars verwacht verstel ik het stuitje, het is aan te raden elke nieuwe stek even uit te peilen alvorens je de aasvis presenteerd.
Je kan ervan uitgaan dat snoekbaars zich in de buurt van de bodem ophoud, ik tracht daarom zo’n 10 à 50 cm van de grond af te vissen. Ga je dichter bij de bodem vissen dan hang je keer op keer vast ( als er obstakels aanwezig zijn), ga je er verder af toont glasoog vaak minder intresse.

Maak als je gaat vissen met een schuifpen niet de fout om statisch te vissen, breng beweging in het aangeboden aas door bv. Om de paar minuten een klein stukje lijn in te halen, zeg maar héél langzaam slepen.
Bovendien is het vaak aan te raden de hoofdlijn ( de lijn op de molen ) in te vetten. Een vet op plantaardige basis volstaat prima, of de boter op je broodje kan ook. Dit invetten heeft als voordeel dat de vrijstaande lijn tussen hengeltop en schuifpen op een onbewaakt moment niet naar de bodem zakt en vast komt te zitten.

Vissen op snoekbaars met een schuifpen is niet de snelste manier, met kunstaas vis je gewoon sneller een stek af, maar een langzaam onder de waterspiegel wegdansende snoekbaarspen heeft gewoon dat stukje magië extra.

Het najaar :

Heb je het geluk stroomnaden te vinden op je viswater dan is dit “the place to be” gedurende de late zomer en het vroege najaar. Eigenlijk weer hetzelfde verhaal ;
Het jongbroed heeft zich in scholen over het water verspreid en gedurende hun zoektocht naar beschutting komen ze af en toe in open water terecht, hier staan vaak stromingen waartegen ze absoluut niet bestand zijn. Uiteraard gevolgd door altijd hongerige jonge vis,... en wie ligt er op de loer???
Een beetje uit de stroming, tegen schuine kanten van talluds, achter een hoopje stenen, je treft erg vaak snoekbaarzen en baarzen aan daar waar de stroming hun eten doet voorbij-wapperen.
Bovendien zorgt stroming vaak voor de groei van weekdieren, mosselbankjes zijn zoals geweten favoriet terrein voor snoekbaars

Je krijgt het vaak snel in de gaten als je staat te spinnen op het Schelde-Rijn kanaal, er staat stroming,... je ziet het aan de helaas altijd wel aanwezige zooi die op het wateroppervak drijft. Dit is misschien wel eens het moment om een schuifpen te monteren en parallel met de oever te gaan driften.Dit kan evenwel niet met “wind op kop”, dan wordt de pen richting oever geblazen en loopt het aasvisje vast op de ondiepere bodem, en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Met rug of zijwind ( liefst in dezelfde richting v/d stroming) kan je de oever afwandelen met een zwevend aasvisje op, ik zeg maar wat, 20m uit de kant bij een diepte van bv 5.5m. Op deze manier kan je erg nauwkeurig een grote oppervlakte bevissen. Let erop dat je regelmatig de diepte peilt, het heeft weinig zin om op 5.5 m te vissen als de stek 9m diep is, zeker niet in het late najaar en de winter, glasoog (k)leeft dan op de bodem.

Naarmate het kouder word zal glasoog steeds dieper water opzoeken, vaak is het moeilijk om in de late herfst, vanaf de kant, de vis nog te bereiken met kunstaas of een lichte schuifpen.

Slepen met een dode aasvis durft dan weleens lukken; op de hoofdlijn zet ik een flinke parel vervolgens een stuitje, een schuifloodje ( gewicht naargelang omstandigheden ) en afsluiten met een speldwartel. Hieraan een onderlijntje ca 25cm, met een mustad 1/0 en een dregje om in te rijgen.

Als er op een stek niet teveel obstakels aanwezig zijn, en ik dus niet teveel onderlijntjes verspeel, versier ik de onderlijn vaak met spinnerbladen en parels, ik denk dat dit soort combinaties in de vakliteratuur ‘bottom bouncers’ genoemt wordt.
De parel op de hoofdlijn zorgt ervoor dat zweefvuil, dat door de lijn wordt opgepikt, niet als een trosje over de aasvis heen gaat hangen. Zo’n parel kan natuurlijk ook bij het kunstaasvissen gebruikt worden. Ik schuif het stuitje ongeveer 1 m van het aas af.
De montage word ingegooit en zeer langzaam terug binnen gevist, het voordeel van het vissen met dood aas is dat het zijn aantrekkingskracht niet volledig verliest van zodra het langere tijd niet meer in beweging is, in tegenstelling tot kunstaas.

De winter :

Met het dalen van de watertemperatuur daalt ook glasoog naar dieper water. Op mijn favoriete kanaal lopen de vangsten nu sterk terug, vanaf de oever is het vaak moeilijk om de diepere plaatsen te bereiken. Het meeste succes heb ik tijdens deze periode in de haven van Antwerpen, achter de Zandvlietsluis. Daar is het al snel een meter of 20 diep.
Naar mijn ervaring houd snoekbaars hier een beetje winterslaap, daarmee bedoel ik niet dat hij niet eet gedurende deze periode, maar een eventuele jacht moet absoluut succesvol zijn. Kleine prooi word vaak genegeerd omdat de energieopbrengst kleiner is dan de verbruikte energie. Ook gaat snoekbaars zich nu vaker vergrijpen aan dood aas, of zelfs aan een bosje pieren. Als het maar niet teveel inspanning kost, hun krachten bewaren ze voor het komende paaiseizoen.

Tenminste dat denk ik, om eerlijk te zijn heb ik de indruk dat snoekbaarsvissen vanaf de kant niet echt goed lukt tijdens de koude wintermaande, naar mijn mening houd de vis zich in te diep water op om hem actief te bevissen. Met als gekende gevolg; een magere vangst.

Om gedurende de koude wintermaanden glasoog te kunnen bereiken vis ik slepend met een aasvis ( zoals boven beschreven ) of gewoon statisch met een schuifloodje en aasvis op de grond. Wel houd ik er bij statisch snoekbaarzen aan, om elke 5 minuten het aas te verleggen, 1 haal met de molenslinger is voldoende. Op die manier hou ik toch een beetje leven in de zaak.
Zorg ervoor dat je de aasvis voldoende “ behaakt”, hiermee bedoel ik; zet altijd een extra dregje in, hierdoor kan je bij een aanbeet onmiddelijk aanslaan en voorkom je dat het aas diep ingeslikt wordt, met alle gevolgen van dien.

Snoekbaarsuitrusting

Zoals u kon lezen bestaan er heel wat verschillende technieken om snoekbaars te vangen, aansluitend op al deze diversiteit bestaat er natuurlijk ook een heel erg uitgebreid gamma aan specifiek snoekbaarsmateriaal.

Laten we beginnen bij de hengelkeuze, om te spinnen gebruik ik een hengeltje met een werpgewicht tussen 10 en 40gr, lengte ongeveer 3 meter. De hengel mag best ietwat “body” hebben, hiermee bedoel ik dat je in staat moet zijn om accuraat te reageren op een aanbeet.
Kort samengevat, een strakke hengel met een gevoelige top. Maar net zo belangrijk is dat de hengel perfect in balans in je hand ligt, bovendien mag hij zeker niet te zwaar zijn, dit geld trouwens ook voor de molen die erop gemonteerd word. Met een spinhengel sta je namelijk een hele visdag in je hand.
Deze hengel gebruik ik ook om met dood aas te slepen.

Om met de schuifpen te vissen gebruik ik een hengel van 3 meter, werpgewicht 15-30gr met parabolische aktie, dit houd in dat de buiging van de hengel vanaf het topoog tot in het handvat loopt. Een slappe hengel, die zich perfect leent om een flinke dode aasvis weg te zetten, zonder dat je telkens de schuifpenmontage in de war gooit.
Bovendien is de aktie van zo’n slappe hengel een lust voor het oog als glasoog zich meld.

Ga ik in de wintermaanden over tot statisch vissen dan gebruik in een karperhengel lengte 3.80m werpgewicht 80gr. Hiermee kan ik de benodigde afstanden zonder probleem overbruggen en toch verlies ik niet teveel gevoel bij de dril.

hengels van boven naar onder :
- Shimano Powerloop Zander 300 – parabolische hengel
- Daiwa Samurai S Zander 280 – iets strakkere spinhengel
- Arca Spartak hard spin 240 – strakke spinhengel

Ook de keuze van molen veranderd als we van techniek veranderen, bij het kunstaasvissen verkies ik een lichte molen met perfect instelbare slipregeling. Persoonlijk verkies ik de regelknop achteraan de molen, maar dat is volgens mij een kwestie van smaak. Als een molentje bovendien uitgerust is met een “ fighting-drag” kan je helemaal ultra dun gaan vissen. Let er evenwel op dat je de kombinatie, hengel-molen-lijndikte, op elkaar afsteld zoals het bedoeld is, zodat je een dril zo kort mogelijk kan houden.

Dit zelfde type molen, al dan niet met fighting drag is ook perfect bruikbaar bij het slepend en schuifpenvissen
Ga ik evenwel statisch vissen, verkies ik een molen met dezellfde slipeigenschappen maar dan uitgerust met een baitrunner.

Verder is een groot landingsnet onmisbaar, bedenk bij de aankoop van een net, dat er ( als u ooit het geluk heeft) een vis van een meter moet inpassen. Groot genoeg dus!
Aangezien ik zelden statisch vis beperk ik het materiaal aan de waterkant tot het minimum. Niet zelden zie ik vissers zitten snoekbaarzen onder een paraplu op een stoeltje, een nauwelijks te tillen viskoffer, hengelsteunen, hengels,landingsnet,...enz.
Een erg leuke en ontspannende manier van vissen, dat wel, maar helaas krijg je bij het snoekbaarzen loon naar arbeid, aktief speurend de oever afvissen is de best betaalde manier en dan hinderen de plu en het stoeltje alleen maar.

Tot aan de waterkant Met visvriendelijke groet Jack

Het Schelde-Rijnkanaal loopt van Antwerpen naar het Volkerak en is onderdeel van de vaarroute die Antwerpen met Rotterdam verbindt. Het kanaal begint in Antwerpen in de haven en loopt door Zuid –Beveland heen. De snelweg A 58 kruist over dit kanaal heen zodat u erg gemakkelijk het kanaal kunt bereiken. U kunt op twee manieren via de snelweg het kanaal bereiken en dat is door gebruik te maken van de afslagen Rilland of Hoogerheide . Ten noorden van Zuid Beveland is een afgedamd deel van de Oesterdam . Achter deze Oesterdam langs loopt het kanaal naar het eiland Tholen. Het bathse spuikanaal en het Schelderijnkanaal komen hier samen uit op het Zoommeer.

Het kanaal vervolgt zijn route tussen Tholen en het vaste land van Noord –Brabant, doorsnijdt Sint- Philpsland en komt uit in het Volkerak. Op dit kanaal is geen getijde aanwezig en het is brakwater. De visstand op het Schelderijnkanaal mag u uitermate goed noemen. Vooral witvissers kunnen hier goed aan het trekken komen omdat de brasems en andere witvissoorten hier zeer goed gedijen . Er zwemmen dan ook zeer grote scholen van de genoemde soorten rond en soms is dit een waar spektakel om te zien, zeker in het paai seizoen!! Verder is de stand van snoekbaars en baars zeer gezond te noemen alleen de snoek laat het hier afweten op een enkeling na.
Op dit kanaal zijn ook achter gebleven vissoorten van toen het nog zout water was, en sta er dan niet van te kijken dat u een bot of ander soort vis vangt! Er zijn locaties waar je zelfs een forelletje kan vangen…….

Het is een druk bevaarbaar water dus ergens stil liggen met je bootje( dit kan alleen op het zoommeer) zal er niet in zitten wel is het heel goed mogelijk om hier ergens langs de oever te vissen. Er zijn wel mogelijkheden voor de Belly boat zoals inhammen die soms in het kanaal zijn . Tevens zijn er plaatsen waar je vanuit de auto kan vissen en dit zijn mooie visplekken voor minder valide mensen. Er zijn ook verschijnende bruggen waar je lekker onder kan vissen als het slecht weer is zodat je droog zit en uit de wind . Op dit kanaal moet je in het bezit zijn van je normale sportvisakte en een grote vergunning als je hier met meer hengels wilt vissen!!! Het kanaal is zeer gemakkelijk te bereiken en je kunt werkelijk over het gehele kanaal en heel leuk visje vangen . Maar de top maanden beginnen zo beetje vanaf april tot diep in oktober toe. Het vissen met feeder hengel en vaste stok is hier uitermate geschikt omdat het kanaal een gemiddelde diepte heeft van een goede vijf meter. Hou er rekening mee dat u niet al te licht vist hier omdat u nooit weet wat u hier aan de haak slaat . Ik kan u als tip geven dat witvis hier over het algemeen van zeer mooi formaat is . Zelf ben ik hier zeer vaak te vinden aan dit kanaal en hoop u dan ook een keertje tegen te komen. Ik wens u veel succes toe en een zeer goede vangst.

Dennis Kusters.